Johan Monster met pensioen!
Een icoon, een dinosaurus, een “Capo die Capi”, een rots, een vader, een anker en nog veel meer. Maar boven alles een mensen mens. Johan Monster die in aanwezigheid van zijn vrouw, dochters, schoonzoons en kleinkinderen afscheid neemt van zijn werkende bestaan bij Pols na zo’n 41 jaar. Dat betekende dus nogal wat vandaag binnen de firma.
Het komt niet zo vaak voor dat een collega afzwaait na zo’n lang en intensief dienstverband. Personeelsnummer 14, dus al heel vroeg betrokken bij de firma en ook heel lang gebleven. Zich met van alles en nog wat bezig gehouden binnen het bedrijf. In voor- en tegenspoed, in de hoogtij dagen, maar ook toen het allemaal wat minder ging. Johan was erbij.
Johan was er altijd, zette zich met hart en ziel in, met altijd het belang van het bedrijf voorop. Altijd met oog voor de collega’s als die dat nodig hadden, als steun en toeverlaat en soms als vaderfiguur. Alles is een proces, en als het loapt, dan loapt het”. Het zijn slechts twee van de oneliners die Johan vaak gebruikt, maar die meer dan eens de waarheid wisten te raken.
Johan voelt aan waar de aandacht nodig is. En zo niet, dan regelt hij het ook. Johan was en is zo verweven en verbonden met ons familie bedrijf, dat we vandaag ook gezegd hebben: “Johan is Pols, en Pols is Johan”. En zo is het ook echt.
Maar de dag van vandaag was ook anders dan we ons vorig jaar hadden kunnen voorstellen. Vorig jaar nog vierden we Johan zijn 40 jarig werkjubileum in de volle gezondheid. Maar tijdens de zomer werd Johan getroffen door een herseninfarct en een stevige ook. Gedeeltelijk verlamd en de spraak vrijwel geheel kwijt. Het zag er niet goed uit.
Maar Johan zou Johan niet zijn als hij niet met alle (positieve) eigenwijsheid die hij in zich heeft zou gaan revalideren. Keihard werken om: weer thuis te kunnen wonen, om weer auto te kunnen rijden, om op vrijdag middag weer een biertje op de zaak te kunnen drinken. Hij heeft het allemaal geflikt. Een zware en meer dan emotionele tijd voor velen, maar bovenal voor Johan. Het is dan ook niet te omschrijven hoe trots we vandaag allemaal waren om op deze manier Johan te “mogen” uitzwaaien. “Tel je zegeningen” zou Cees van der Pols gezegd hebben als hij er vandaag bij had mogen zijn. En zo is het precies.
En Johan? Die is wel gestopt, maar natuurlijk niet weg. Die komt vrijdag middag gewoon zijn vaste biertje weer halen. En dat is hem van harte gegund.
Johan, namens alle collega’s van Pols bedanken we je voor alles wat je voor de zaak betekend hebt. We wensen je nog vele jaren in gezondheid en geluk toe. Tot vrijdag!
